De Slag bij Adrianopolis (tegenwoordig Edirne, Turkije) vond plaats op 14 april 1205 tussen Bulgaren, onder leiding van Tsaar Kaloyan van Bulgarije, en Kruisvaarders, aangevoerd door de keizer van Constantinopel: Boudewijn I.
Kaloyan had een leger van meer dan 14.000 samengesteld van Bulgaren, Grieken en Kumanen om Adrianopolis te veroveren. Boudewijn probeerde dat te voorkomen en had een kampement opgeslagen buiten de stad. Enkele officieren moesten met hun eenheden het kamp bewaken, terwijl de hoofdmacht in het kamp bleef totdat Kaloyan zou arriveren om slag te leveren. Toen Kaloyan aankwam sloeg hij zijn kampement zeer dicht bij het legerkamp van de Kruisvaarders op.
Als eerste stuurde Kaloyan de Kumanen naar voren om het kamp aan te vallen. De Kruisvaarders spoedden zich uit het kamp om de Kumanen, die slechts lichte bepantsering droegen, te bevechten. De Kumanen maakten zich echter direct uit de voeten en de Kruisvaarders gingen er in volle vaart achteraan. De vlucht van de Kumanen bleek een vooropgezet plan te zijn en toen de Kruisvaarders terugkeerden naar het kamp, draaiden de Kumanen zich om en schoten zij op de zich terugtrekkende Kruisvaarders, waarbij ze veel paarden verwondden.
De bevelhebbers van de Kruisridders besloten dat dit ze geen tweede keer zou overkomen en dat als Kaloyan weer zou aanvallen, zij hun troepen voor het kampement zouden opstellen en niet in de achtervolging zouden gaan.
De volgende dag, tijdens de mis, vielen de Kumanen weer het kamp aan. De Kruisvaarders pakten hun wapens en verlieten zoals afgesproken het kamp in rijen om hun troepen in slagorde op te kunnen stellen. Graaf Lodewijk was als eerste present en ging toch in de achtervolging terwijl hij de keizer aanspoorde hem te volgen. Hij wist de Kumanen in te halen en, zoals te verwachten, draaiden deze zich weer om en openden het vuur op de troepen van Lodewijk. De keizer mengde zich met zijn ridders in de strijd en beval zijn mannen aan zijn zijde te blijven vechten. Een harde strijd die uren zou gaan duren volgde en uiteindelijk waren alle Kruisridders gesneuveld of gevlucht. Alleen Keizer Boudewijn en Graaf Lodewijk waren nog over. De keizer werd gevangengenomen en de graaf vermoord.
Ongeveer driehonderd ridders en duizenden soldaten kwamen om in de strijd, de keizer zou later in gevangenschap sterven. Door de overwinning wisten de Bulgaren grote delen van Thracië en Macedonië te veroveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten