Profiel: Al-Nusra Front ter Bescherming van de Levant

De bomaanslagen van 10 mei 2012 werden gepleegd in Damascus zijn opgeëist door een beweging die zich het Al-Nusra Front ter Bescherming van de Levant (Al-Nusra) noemt. De achtergrond is op dit moment schimmig en er wordt volop gespeculeerd over de positie van Al-Nusra in het conflict in Syrië en de banden die Al-Nusra zou hebben met Al-Qaïda in Irak. Dat een radicaal Soennitische organisatie als Al-Nusra  zich, al dan niet gesteund door Al-Qaïda in Irak, in de strijd mengt, zou een teken kunnen zijn dat het conflict sektarisch van aard wordt of is (zie video van Al Jazeera onderaan). De regering in Syrië wordt voor een groot deel gevormd door Alevieten, een Sjiitische Islamitische stroming die door andere groepen binnen de Islam, Sjiieten én Soennieten, als ketters wordt beschouwd. Het zou dus kunnen dat Al-Nusra en andere Soennitische organisaties het conflict in Syrië aangrijpen om de Alevitische regering van Assad omver te werpen en te vervangen door een Soennitische. 

De eerste publieke mededeling deed Al-Nusra op 23 januari waarin zij opriepen tot een gewapende en heilige strijd tegen de Syrische regering. Al-Nusra heeft vier bomaanslagen opgeëist: de aanslagen in al-Midan op 6 januari, de aanslagen in Aleppo van 10 februari en de aanslagen in Damascus op 17 maart en 10 mei. Bij de aanslagen vielen totaal 173 doden en meer dan 830 gewonden.

Oprichtingsjaar: December 2011

Land van oorsprong: Syrië / Irak
Type: Terreurbeweging

Doelstelling: Omverwerpen van de Syrische regering onder Assad door middel van gewapende strijd (Jihad). De vraag is echter of het bij deze doelstelling blijft, Amerika en Israël worden door Al-Nusra aangeduid als "vijanden van de Islam" en afwijkende religieuze groepen in Syrië worden ook door militanten van Al-Nusra aangevallen.
Leider: Abu Muhammad al-Julani

Troepensterkte: onbekend

Medestander(s): Wordt hoogst waarschijnlijk gesteund door Al-Qaïda in Irak. Een Iraakse gedeputeerde van het Iraakse ministerie van Binnenlandse Zaken waarschuwde Syrië dat er wapens en jihadisten uit Irak naar Syrië getransporteerd werden.

Tegenstander(s): De regering van Assad in Syrië.

Staat van oorlog: Ondanks pogingen van de VN om een einde te maken aan het geweld, is de strijd in Syrië op dit moment in volle gang. Al-Nusra lijkt met zijn aanhoudende bomaanslagen een nieuw hoofdstuk toe te voegen aan dit conflict waarvan het einde nog niet in zicht is.
Bewapening: Waarschijnlijk licht en zwaar kaliber hand- en schoudervuurwapens, handgranaten en explosieven.
Operationeel gebied: Al-Nusra heeft zijn basis in Homs waar het straatgevechten voert tegen het Syrische regeringsleger. Waarschijnlijk is Al-Nusra actief in alle grote steden in Syrië, waaronder Damascus en Aleppo.

Tactiek: Al-Nusra maakt gebruik van terrorisme, met name bomaanslagen, om zijn doelen te bereiken. Naar alle waarschijnlijkheid vecht Al-Nusra ook een geürbaniseerde strijd tegen het leger van Assad.

Bekend wapenfeit: De aanslagen op een complex van de militaire inlichtingendienst in Damascus op 10 mei 2012, waarbij vijfenvijftig doden en meer dan vierhonderd gewonden vielen. Enkele zelfmoordterroristen in auto's bliezen zichzelf en hun voertuigen op met meer dan duizend kilogram aan explosieven. De explosie verpulverde de gevel van een gebouw van tien verdiepingen en er vielen vele doden en gewonden. Het is de bloedigste aanslag in de Syrische Opstand tot nu toe.

Profiel: Lichtend Pad

Lichtend Pad (Sendero Luminoso) werd eind jaren '60 van de twintigste eeuw opgericht door Abimael Guzmán en vond zijn oorsprong in studentenbewegingen in Peru. Het was een afsplitsing van de Peruaanse Communistische Partij en had een militant Maoïstisch karakter. In het midden van jaren '70 voerde Lichtend Pad diverse studentenraden aan en had het relatief veel steun onder studenten van grote universiteiten. Maar toen er diverse studentenverkiezingen verloren werden, stopte de beweging met het rekruteren op universiteiten (en met het bewandelen van de politieke weg) en werd er besloten over te gaan tot een gewapende strijd. Vanaf 1980 startte Lichtend Pad met een guerrilla offensief waarbij de bevolking van het platteland niet werd ontzien. Begin jaren '90 controleerde Lichtend Pad grote delen van het midden en het zuiden van Peru en als reactie daar op intensiveerde de Peruaanse overheid het offensief tegen Lichtend Pad. In het laatste decennium van de twintigste eeuw werden grote successen geboekt in de strijde tegen Lichtend Pad. Gúzman werd gearresteerd en de guerrillabeweging kreeg zware militaire nederlagen te verduren. De organisatie versplinterde en de activiteiten namen sterk af. In de eerste jaren van het nieuwe millennium intensiveerden enkele facties van Lichtend Pad het offensief weer en wisten zij enkele successen te behalen. Het succes was echter van korte duur. Rond 2010 werden diverse leiders opgepakt en was de organisatie op sterven na dood.

Oprichtingsjaar: 1960, militair actief sinds 1980

Land van oorsprong: Peru
Type: Maoistische guerrillabeweging

Doelstelling: Vervanging van de "burgerlijke democratie" door Mao's Nieuwe Democratie
Leider: Víctor Quispe Palomino, beter bekend als Kameraad José.

Troepensterkte: 2000

Medestander(s): Geen, Lichtend Pad opereert zonder steun.

Tegenstander(s): Het Peruaanse leger, Peruaanse Rondas (door het leger getrainde boerenmilities) en de Túpac Amaru Revolutionary Movement (MTRA).

Staat van oorlog: In december 2011 verklaarden strijders van Lichtend Pad dat de strijd verloren was en dat ze hopen op amnestie van de Peruaanse overheid. Het leger blijft echter strijd voeren tegen Lichtend Pad en recent zijn er diverse leiders opgepakt.
Bewapening: Licht en zwaar kaliber hand- en schoudervuurwapens, handgranaten en dynamiet. Lichtend Pad heeft geen zwaar materieel tot zijn beschikking, dit pas ook niet bij de aard van de guerrillastrijd en geografische eigenschappen van het operationele gebied (hoogland).
Operationeel gebied: Voornamelijk het 'platteland' van Peru, delen van de Andes, maar ook in de hoofdstad Lima worden aanslagen gepleegd.

Tactiek: Guerrilla en terrorisme. Naast de guerrilla die gevoerd wordt tegen het leger en de overheid, onderdrukt Lichtend Pad de boeren in de gebieden waar ze de controle hebben, plegen ze bomaanslagen en ontvoeren ze burgers. Lichtend Pad verwerpt de Universele rechten van de mens:

"Our position is very clear. We reject and condemn human rights because they are bourgeois, reactionary, counterrevolutionary rights, and are today a weapon of revisionists and imperialists, principally Yankee imperialists."

Bekend wapenfeit: De slachting van Lucanamarca in maart 1983, waarbij Lichtend Pad negenenzestig boeren vermoordde. Ronderos hadden een leider van Lichtend Pad gearresteerd, neergestoken, gestenigd, in brand gestoken en uiteindelijk doodgeschoten op het dorpsplein van Lucanamarca. Lichtend Pad reageerde door Lucanamarca en omliggende dorpen binnen te vallen en de boerenbevolking te doden, veelal met machetes en hakbijlen. Bejaarden, vrouwen en kinderen werden niet ontzien. Het was de eerste slachting die Lichtend Pad aanrichtte onder de boeren gemeenschap.

Website: http://www.blythe.org/peru-pcp/  (niet meer geupdatet sinds 1998)

Profiel: Spetsznas GRU

De Spetsnaz GRU zijn speciale eenheden van de Russische militaire inlichtingen dienst (de GRU). Ze staan bekend als de best getrainde en meest ervaren speciale eenheden van de Russische krijgsmacht. Spetsnaz, een Russische overkoepelende term voor speciale troepen, komen bij verschillende onderdelen van het Russische leger, de inlichtingendiensten en politie voor. De Spetsnaz GRU was de eerste Spetsnaz en werd opgericht in 1949 als verkenningseenheid die er op getraind was om speciale taken uit te voeren. Tegenwoordig wordt Spetsnaz GRU onder meer ingezet bij geheime missies, in de strijd tegen opstandelingen en bij conventionele conflicten waar Rusland bij betrokken is.


Oprichtingsjaar: 1949

Land van oorsprong: Rusland (voorheen Sovjet Unie)

Type: Speciale eenheden.

Doelstelling: Verdediging van de Russische belangen in binnen- en buitenland.

Leider: Generaal-majoor Igor Sergun (bevelhebber GRU)

Troepensterkte: Geheim, maar sommige bronnen beweren dat het aantal rond de 12.000 moet liggen. Er zijn negen brigades en één bataljon

Lopende missies: Onbekend / Geheim. Wel is bekend dat ze in 2008 zijn ingezet in de oorlog in Zuid-Ossetië.

Bewapening: De Spetsnaz GRU bedient zich van dezelfde uitrusting als de rest van het Russische leger. Het door de Spetsnaz GRU meest gebruikte handvuurwapen is de AK-74. Daarnaast beschikken zij over een, speciaal voor de Spetsnaz ontworpen, ballistisch mes waarvan het lemmet afgevuurd kan worden en waar tevens een enkelschots vuurwapen in verwerkt zit.

Operationeel gebied: Overal waar Russische belangen in het geding zijn of waar Rusland actieve operaties uitvoert. Vermoedelijk zijn ze momenteel als antiterroristische eenheden actief in de zuidelijke deelrepublieken.

Rol: Verkenning, moordaanslagen, sabotage en directe inzet

Bekend wapenfeit: Operatie Storm-333 waarbij 24 leden van Alfa Groep (onderdeel van Spetsnaz GRU), een dertigtal agenten van de KGB, een bataljon ´Moslim´ eenheden (de leden kwamen uitsluitend uit zuidelijke Sovjet Republieken) en tachtig paratroepers verkleed als Afghaanse soldaten op 27 december 1979 het presidentiële paleis in Kaboel bestormden om de toenmalige president van Afghanistan, Hafizullah Amin, af te zetten. De aanval was een succes, Amin werd gedood en diverse overheidsgebouwen werden bezet. Van de ongeveer 700 Sovjet troepen werden er slechts negentien gedood (waarvan slechts twee van Spetsnaz GRU) en raakten er ongeveer vijftig gewond. Aan Afghaanse zijde waren de verliezen groter, van de 2500 militaire bewakers kwamen er 200 om, raakten er 200 gewond en werden er 1700 gevangen genomen. Amin werd vervangen door de communist Babrak Karmal en het Sovjet offensief in Afghanistan werd in gang gezet.

Profiel: MNLA (Mouvement National pour la Libération de l'Azawad)

De oprichting van de Nationale Beweging voor de bevrijding van Azawad is een direct gevolg van de opstand in Libië. De verdreven (en gedode) Libische leider Moammar Ghadaffi had in een poging om Libië voor zich te behouden de Toeareg benaderd voor een bondgenootschap. Een aantal is daar op in gegaan en bond, bewapend door Ghadaffi, de strijd aan met de opstandelingen. Enkele andere Toeareg-groepen kozen juist de kant van de opstandelingen en werden door hen bewapend om Ghadaffi te verdrijven. Na de val van Ghadaffi weigerden de Toeareg van beide zijden de wapens weer in de leveren en gingen deze gebruiken om gezamenlijk hun eigen strijd te gaan voeren voor een Azawad (naar verluid met behulp van Al Qaïda in de Islamitsche Maghreb (AQIM) en andere fundamentalistische groeperingen), een strijd die al sinds het begin van de twintigste eeuw af en toe oplaait en in januari 2012 een nieuwe fase inging. Azawad ligt in het noorden van Mali en beslaat een viertal regio's waaronder Timboektoe. De Touareg beschouwen Azawad als hun thuisland en willen erkenning van de regering in Bamako. Op 21 maart 2012 werd er in Mali door het leger een staatsgreep gepleegd en de Toeareg zagen hun kans schoon om het offensief op te voeren en met succes. Praktisch heel Azawad is inmiddels in hun handen. 

Oprichtingsjaar: 2011

Land van oorsprong: De Sahara (Toeareg wonen in Mali, Libië, Niger, Burkina Faso en Algerije)

Type: Guerillabeweging

Doelstelling: erkenning van de onafhankelijke staat Azawad voor alle volken die daar wonen (dus niet alleen de Toeareg)

Leider: Ag Mohamed Najem (leider van de strijdkrachten)

Troepensterkte: 1000-2500

Medestander(s): Libië (het is de vraag in hoeverre er gesproken kan worden van directe steun door Libië). De regering van Mali zegt dat de MNLA wordt gesteund door AQIM, maar dit is niet aangetoond.

Tegenstander(s): Mali, AFRICOM en tot voor kort Algerije, maar dat heeft in januari de steun ingetrokken om een oplossing in het conflict te forceren.

Staat van oorlog: Momenteel is de onafhankelijkheidsstrijd in volle gang en als gevolg van de staatsgreep en de daardoor ontstane interne problemen in Mali lijkt de MNLA zijn doel te bereiken.

Bewapening: MNLA gebruikt licht en zwaar kaliber hand- en schoudervuurwapens, RPG's en zwaarder materieel, onder andere raketwerpers, luchtafweer en anti-tankgeschut, dat is gemonteerd op pickups.

Operationeel gebied: Het noorden van Mali, Azawad.

Tactiek: Guerilla, bewegingsoorlog

Bekend wapenfeit: Verovering van Timboektoe. Na een succesvol offensief waarbij het grootste deel van Azawad in handen viel van de rebellen, viel de MNLA op 1 april 2012 de buitenwijken van Timboektoe aan, onder andere met door reguliere Malinese troepen achtergelaten wapens. Het Malinese leger was gevlucht en Arabische milities moesten de stad verdedigen. De milities gingen echter niet tot actie over toen de rebellen de stad in namen. Integendeel, militie-eenheden werden gezien met strijders van MNLA en er wordt gespeculeerd of de militie is overgelopen. De MNLA heeft de "volledige bevrijding van Timboektoe" uitgeroepen en op diverse overheidsgebouwen en op de militaire basis werd de vlag van Azawad gehesen. Een totale en belangrijke overwinning van de MNLA waarvan de gevolgen nog moeten blijken. Alles wijst er op dit moment op dat de bevrijding van Azawad op korte termijn een feit is.

Website: http://www.mnlamov.net/





Profiel: Franse Vreemdelingenlegioen

Het Franse Vreemdelingenlegioen werd in 1831 opgericht om soldaten die niet de Franse nationaliteit hadden voor het Franse leger te kunnen behouden. Er was in 1830 namelijk een wet aangenomen die bepaalde dat alleen Fransen deel uit mochten maken van het Franse leger. Aanvankelijk werd het Franse Vreemdelingenlegioen gestationeerd in Algerije om de Franse belangen in Noord-Afrika te verdedigen. Tegenwoordig is het hoofdkwartier gevestigd in Aubagne (Zuid-Frankrijk).

Oprichtingsjaar: 1831

Land van oorsprong: Frankrijk

Type: Officieel onderdeel van de Franse krijgsmacht

Doelstelling:  verdediging van het Franse territorium en de Franse belangen in de wereld, en de handhaving van stabiliteit in de wereld.

Leider: Brigade Generaal Christophe de Saint Chamas

Troepensterkte: 7.700, verdeeld over elf regimenten (waaronder een regiment parachutisten en een cavalerie regiment)

Lopende missies: Frans-Guyana, Afghanistan, Mayotte, Verenigde Arabische Emiraten, Gabon. De missies betreffen voornamelijk preventieve aanwezigheid, behalve Afghanistan (interventie) en Frans-Guyana (bescherming).

Bewapening: Het Legioen bedient zich van dezelfde uitrusting als de rest van het Franse leger. Het meest gebruikte handvuurwapen is de FAMAS F1. Verder beschikt het Vreemdelingenlegioen over lichte tanks (ERC 90 Sagaie), APC's (VAB), gewapende pantserwagens / tank destroyers (AMX 10 RC) en lichte pantservoertuigen (Panhard VBL). Tevens beschikt het Franse Vreemdelingenlegioen over een regiment parachutisten dat ook ingezet wordt voor speciale operaties.

Operationeel gebied: Overal ter wereld waar Franse belangen in het geding zijn of Frankrijk deelneemt aan internationale missies. De afgelopen twintig jaar was het Legioen onder andere actief in Rwanda, Gabon, Zaïre, Centraal Afrikaanse Republiek, Bosnië-Herzegovina, Cambodja, Somalië, Kosovo (KFOR), Afghanistan (Enduring Freedom), Ivoorkust en Tsjaad (EUFOR Tchad).

Tactiek: Conventionele oorlogvoering.

Bekend wapenfeit: Slag bij Kolwezi. Op 18 mei 1978 namen Katangese rebellen in de Zaïrese stad Kolwezi 3.000 Europeanen gevangen. 600 parachutisten van het 2e Regiment Legionnaires namen Kolwezi in en neutraliseerden de rebellen. Belgische parachutisten bevrijdden vervolgens de gevangenen.
Website: http://www.legion-etrangere.com/

Een Legionnaire in actie bij Kolwezi

Profiel: SPLA (Sahrawi People's Liberation Army)

De SPLA (Sahrawi People's Liberation Army) is de militaire tak van het Polisario, een verzetsbeweging uit de Westelijke Sahara die zich sinds 1973 inzet voor onafhankelijkheid van de voormalig Spaanse kolonie. Aanvankelijk werden de Spanjaarden bestreden maar sinds 1975, na het vertrek van de kolonisator, is de tegenstander Marokko dat probeert de Westelijke Sahara te annexeren vanwege de rijke visgronden en fosfaatmijnen. Marokko is hier grotendeels in geslaagd en alleen landinwaarts langs de grens met Mauretanië controleert Polisario nog een deel van de Westelijke Sahara. Polisario zet de strijd voort vanuit het hoofdkwartier in Algerije.

Oprichtingsjaar: 1973
Land van oorsprong: Westelijke Sahara
Type: guerilla
Doelstelling: een onafhankelijk Westelijke Sahara onder de naam Arabische Democratische Republiek Sahara.
Leider: Mohammed Abdelaziz (tevens Secretaris Generaal van Polisario).
Troepensterkte: 6-7.000, mogelijk 20.000 bij volledige mobilisatie.
Medestander(s): Algerije.
Tegenstander(s): Marokko en voorheen Spanje en Mauretanië.

Staat van oorlog: wapenstilstand met Marokko sinds 1991, deze staat momenteel echter onder druk doordat Marokko Sahari-vluchtelingen laat verhongeren door hulp van de VN te vertragen om zo erkenning van de claim op het gebied af te dwingen bij de Sahari.
Bewapening: tactische wapens, gepantserde voertuigen, enkele tanks, luchtdoelraketten, gemotoriseerde raketwerpers en anti-tankwapens. Al het materieel is verouderd en van zeer diverse makelij.

Operationeel gebied: ten oosten van de, door Marokko opgerichte, aarden wal van de meest zuidwestelijke grens met Mauretanië tot de noordoostelijke grens met Algerije.

Tactiek: snelle, verrassingsaanvallen met artillerie, sluipschutters en andere lange afstandswapens, daarbij gebruikmakend van superieure kennis van het terrein.
Bekend wapenfeit: Slag bij Amgala. Bij de oase van Amgala raakten in februari 1976 troepen van SPLA, gesteund door Algerijnse militairen slaags met Marokkaanse eenheden. Aan beide zijden werden verliezen geleden en Marokko maakte enkele Algerijnse krijgsgevangenen.